Verhaal van Agnes
Agnes (57 jaar) vertelt haar eigen verhaal over eenzaamheid. Ze heeft dit in samenwerking met Kevin Nicholson op papier gezet.
In 1 nacht was mijn wereld compleet veranderd, maar dat besefte ik toen nog niet.
In 2009 kreeg ik een CVA en was ik volledig blind. De weg naar herstel zou lang zijn, bovendien was het vaak een eenzame weg. Een eenzame worsteling. Het heeft acht jaar geduurd voordat ik weer zelfstandig kon wonen.
Vaak zeiden mensen “wat erg voor je”, maar ik wist niet zo goed wat ik daarmee moest. Ik heb alle vanzelfsprekende vaardigheden opnieuw moeten leren. Ik moest op een nieuwe manier de dingen gaan doen. Lukte dat, dan groeide mijn zelfvertrouwen en kreeg ik zin om wéér iets nieuws te leren.
Koken lukte eerst alleen met één pan, een kookplaat met meerdere pannen kon ik niet meer overzien. De weg vinden in huis, de weg vinden buiten; ik verdwaalde bijvoorbeeld in mijn eigen woonwijk. Het voelde alsof ik in Afrika was gedropt, ik kende en herkende niets. Door door te zetten leerde ik weer boodschappen doen, ritjes met de bus te maken, het huishouden te regelen. Het heeft me 8 jaar gekost voordat ik weer zelfstandig kon wonen.
Langzaam aan werd mijn wereld steeds groter. Wat mij erg geholpen heeft is wandelen. Je hersenen maken nieuwe neuronen aan en vervolgens kunnen je hersenen veel opnieuw (aan)leren. “Ik kan het niet meer, maar daar houd het niet mee op”.
Op dit moment kan ik heel veel weer zelfstandig. Tegelijk betekent dat dat mijn omgeving steeds minder rekening met mij houdt. Ik moet zelf zeggen dat iets niet lukt, of teveel is, want doordat ik nog steeds een visuele beperking heb, kost alles extra energie. Ook komt vermoeidheid door overprikkeling. Door de beschadiging lopen prikkels vertraging op, dit kan zich in allerlei lichamelijke klachten uiten zoals vermoeidheid en hoofdpijn. Wat helpt is dan even rusten en zo min mogelijk prikkels om mij heen.
Wat ik nog erg graag wil, is aan het werk gaan. “Ga toch leuke dingen doen” zeggen mensen dan, maar ik wil betekenis geven aan mijn leven, me nuttig maken. Het heeft in mijn herstel erg geholpen dat mijn achtergrond verpleegkundige is. Ik heb twee trainingen gevolgd voor ervaringsdeskundige en ben op verschillende vlakken actief op dit gebied. Ik vertel hierover op mijn website www.herstelinzicht.nl.
Ik ben trots op wat ik tot nu toe bereikt heb. Ik heb samen met mijn vriend een fijn huis en een heel lieve hulphond. We oefenen nog om opdrachten te verfijnen. Nu zijn we bezig met “zoek sleutels”, want die ben ik erg vaak kwijt en kan ik vervolgens niet meer terug vinden.